عصر دنا|کهگیلویه و بویراحمد

تکنوکراتها یا فن سالاران از اواخر دهه شصت و با شروع دولت هاشمی رفسنجانی با شعار سازندگی در عرصه سیاسی واجرایی فرصت ومجال نقش آفرینی و تاثیر گذاری بیش از پیش یافتند.بی تردید نیاز مبرم و حیاتی کشور به بازسازی پس از جنگ هشت ساله و همچنین ضرورت ترمیم اقتصاد بحران زده پس از جنگ وهمچنین نیاز به حل وفصل مناقشات و ترمیم روابط آسیب دیده در خلال جنگ(بویژه با همسایگان و کشورهای عربی) وفضای  بین الملل در آن برهه از تاریخ ایران فضای مطلوب و ایده آل برای نقش آفرین تکنوکراتها را پدید آورد.مهمترین راهبرد دولت تکنوکرات هاشمی رفسنجانی در دهه هفتاد تکیه وتاکید بر زیرساختها و امور زیربنایی به جای رویکردهای مقطعی، ایضایی و پوپولیستی بود. با این حال شتابزدگی در اجرای سیاستهای توسعه محور و نادیده انگاشتن معیشت مردم نتایج نه چندان مطلوبی را در حوزه سرمایه اجتماعی و رضایت افکار عمومی نسبت به دولت هاشمی  رفسنجانی و کابینه تکنوکرات او پدید آورد. از نتایج مهلک تکنوکراسی در این دولت آزادسازی قیمت ها بود، که وقتی به دولت اعتراض می شد که طبقه ی فقیر در حال نابود شدن است،اینطور پاسخ داده شد که زیر چرخ توسعه مردم له می شوند،چاره ای نیست، واین توسعه دقیقا توجیهی بود که رضاشاه برای کشف حجاب مطرح می کرد.

روحانی با مشی و مدیریت خود و ارجاع مسایل کشور به خارج، هزینه‌های تهدید تحریم‌های هسته‌ای را به شکل حداکثری درآورده است که مقایسه وضعیت اکنون کشور با سال ۹۲ که نتایج تحریم‌های سخت آمریکا تا حد زیادی کنترل و مدیریت شده بود، به خوبی این حداکثری کردن تهدید در دولتمداری روحانی را می‌توان فهمید.

این ضرورت‌سازی با بیم از دست رفتن برجام در نبود دولت یازدهم زمانی کارکرد واقعی داشت که مثلا فردی مانند جلیلی در انتخابات حضور داشته باشد که بتوان رقابت‌های انتخاباتی را حول برجام و مخالفت با آن سازمان داد.